Week 5

Hallo iedereen!! 

We zijn ondertussen maandagavond dus het is tijd voor een nieuw blogberichtje van de afgelopen week :D. Het zal waarschijnlijk een lang berichtje worden dus reken toch maar minstens een half uurtje om te lezen :P!

Zaterdag 15/3/14

verliefd worden op onze baby's

Vandaag hebben we een dagje stage gelopen in het ziekenhuis waar we vanaf nu elke week zullen vertoeven. Omdat het zaterdag was werkten er geen Rwandese studenten en dus waren we alleen met de vroedvrouwen. Deze dag hebben we elk een bevalling gedaan. Die van mij was een hele vlotte bevalling van een gezond babymeisje!

Sara haar bevalling was een hele moeilijke bevalling. Het was een meisje van 17 jaar en ze perste niet mee waardoor de baby heel lang heeft vastgezeten in het geboortekanaal en waardoor er enorm veel fundusdruk werd gegeven. Het was hier wel echt nodig want enkel door deze druk werd de baby geboren. Zijn toestand was niet goed en we hebben het kindje moeten reanimeren. Momenteel ligt hij nog altijd op de neonatale afdeling en gaan we hem elke keer bezoeken als we stage lopen in het ziekenhuis. Hij ademt al zelfstandig ondertussen en moet nu gewoon nog aansterken, wij duimen voor jou kleine man!

De bevallingen op zich waren redelijk ‘vuil’ waardoor we van pakjes moesten wisselen omdat we alledrie fameuze splashen vruchtwater op ons hebben gekregen!

Zondag 16/3/14

Het Sovu-team!

Zondag zijn we verhuisd naar het opvangtehuis en hebben we dus afscheid moeten nemen van Sovu en al de mensen daar. Vele knuffels werden gegeven en telefoonnummers uitgewisseld want we moeten zeker en vast nog eens weggaan met hun, wat we ook zeker zullen doen! Vestinneke onze persoonlijke verzorgster zullen we het hardste missen want we konden alles aan haar vragen en niets was te veel voor haar zolang wij ons maar goed voelden en belangrijker nog zolang we ons maar thuis voelden!

Om 14u is Luc ons komen ophalen en kwamen we hier toe in het opvangtehuis. Omdat de 6 andere Belgische studenten hier ook nog verblijven slapen Sara en ik momenteel en 

voorlopig nog samen op 1 matras tot als we kunnen intrekken in onze definitieve kamers (dit zou vrijdag moeten zijn want dan vertrekken de andere studenten). We hebben ons dan geïnstalleerd en rustig verder genoten van onze dag en de omgeving.. Het is hier heel rustig in Taba, Butare en we krijgen vaak bezoek van aapjes die hier dan op de muur ons zitten te bekijken naar wat wij allemaal aan het doen zijn :D.

Onze voorlopige slaapkamer!

Dinsdag 18/3/14

Vandaag hebben we een uitstapje gedaan. We zijn naar het Nyungweforest getrokken en hebben daar de cannapeewalk gedaan. Dit is een wandeling door het regenwoud over hangbruggen op 70 meter hoogte. Een paar angstkreetjes en paniekaanvalletjes maar we hebben het toch maar gedaan en het was prachtig om te zien. Het uitzicht was gewoon adembenemend en we konden de grens met Congo zien alsook het Kivumeer waar we ook nog eens naartoe zullen trekken de komende 2 maanden. 

Woensdag 19/3/14

Na onze dagelijkse inkopen te hebben gedaan hebben we een plaatselijk schooltje bezocht. Eerst hadden de kindjes schrik van ons maar nog geen 5 minuten later werden we door een enorme groep juichende kindjes begeleidt doorheen hun schooltje.

Ook hebben we het gezondheidscentrum van Simbi bezocht om eens te kijken hoe het er daar aan toegaat en of dit veel verschilt met Sovu. Simbi is het grootste gezondheidscentrum hier in de omstreken. We werden hartelijk ontvangen door de hoofdzuster en na een rondleiding doorheen het hele centrum hebben we nog een drankje aangeboden gekregen. Echt leuk dat wij hier overal hartelijk ontvangen worden en dat ze zo enthousiast zijn dat er ‘muzungu’s’ op bezoek komen om te kijken hoe zij hier leven en werken.

Bij de kleermaker

Donderdag 20/3/14

Vandaag zijn we samen met Edith, de huishoudster van het opvangtehuis, naar de plaatselijke markt getrokken want wij wouden supergraag een Afrikaans stofje kopen om er een kleedje van te laten maken. Omdat wijzelf de prijzen niet zo goed kennen hebben we dus ons Edithje meegenomen en zijn wij enkele uurtjes later teruggekeerd met elk een stofje! Deze week gaan Sara en ik (Laurence haar kleedje is ondertussen al bijna klaar) naar de kleermaker om ons kleedje te bespreken en dan zullen jullie volgende week het resultaat te zien krijgen.

Vrijdag 21/3/14

Aangezichtsligging

Onze eerste nachtenreeks begint vandaag en dus hebben we de hele dag gerust om de 14-urenshift door te geraken. De nachten beginnen hier om 17u en eindigen om 7u. Vol goede moed trokken we dus goed op tijd naar het ziekenhuis. Op onze eerste nacht hebben we echter niet zoveel geluk gehad en hebben we afgesloten zonder bevallingen voor ons. Sara heeft wel een keizersnede bijgewoond en heeft daarbij het kindje opgevangen. Het ging om een aangezichtsligging waarbij het kindje dus indaald met het gezichtje eerst in plaats van het achterhoofdje. Het is een keizersnede geworden omdat het kindje ook nog scheef indaalde waardoor de ontsluitingsfase enorm lang duurde en er gevreesd werd voor foetale nood. Toen het babytje pasgeboren was, was haar gezichtje helemaal opgezwollen maar dat is ondertussen al helemaal weggetrokken en het is een pracht van een meisje die ondertussen alweer naar huis is met de mama.

Zaterdag 22/3/14

Verliefd worden op onze baby's

Een nieuwe nacht met ook nieuwe bevallingen. We hebben alledrie elk een bevalling kunnen doen. Laurence heeft er eentje gedaan voor middernacht. Haar bevalling was echter eentje waarvan de baby niet meer leefde en al zeker 2 weken overleden in de buik van de mama zat. Het was wel een grote shock om zoiets te zien want de baby was al helemaal verweekt en misvormd en we hebben het eerstkomende uur na de bevalling toch wel even moeten bekomen om deze gebeurtenis te kunnen verwerken. Zoiets zou je in België niet tegenkomen want als het kindje toch moest te komen overlijden zouden ze het snel laten geboren worden om zulke taferelen te vermijden. Het was wel een emotionele avond toen want toen we buiten een luchtje aan het scheppen waren hoorden we ineens luid gehuil en zagen we hoe een kind van 8 jaar vermoeden we op een brancard werd weggedragen naar het mortuarium. De moeder liep helemaal kapot van verdriet erachter aan en moest bijna gedragen worden want ze zakte zo door haar benen van verdriet. Dit was dus ook een enorme krop in de keel voor ons.

Een blije mama!

 

Verpleger Clement die ons met veel geduld leert hechten!

Sara en ik hebben net niet tegelijkertijd een bevalling gedaan. De bevalling van Sara was nog niet volledig gedaan toen er een nieuwe mevrouw zwaar in arbeid kwam binnengestrompeld. Ik (Femke) onderzocht haar nietsvermoedend want ik dacht niet dat ze al klaar was om te bevallen. Deze mening moest ik echter herzien want ik onderzocht haar en riep luid ‘Complet’, ze stond dus al op volledige ontsluiting en het hoofdje zou er na 1 perswee al zijn. Snel kleedde ik mij aan om de bevalling uit te voeren. Omdat het mijn bevalling was moest Sara het kindje opvangen. Zij werkte snel haar mevrouw af en kwam in volle vitesse naar mij en net op tijd want ze was er nog geen 2 minuten en het kindje was er. Helaas hebben we een knip moeten zetten van de dokter (het gebeurd hier bijna routinematig dat vrouwen die voor de eerste keer bevallen een episiotomie krijgen, hierbij wordt er dus een knip gezet om de vaginale opening te vergroten) ook al was dit niet echt nodig geweest. De keerzijde was dan wel dat ik voor de eerste keer helemaal alleen een episiotomie gehecht heb, weliswaar onder toezicht want het is echt moeilijk om de verschillende lagen te zien maar ik kreeg ik toch te horen dat ik het goed gedaan heb :D.

Tussen Laurence haar bevalling en die van ons twee is het lang kalm geweest en kregen we te horen dat we een dutje mochten gaan doen en dat ze ons wel gingen roepen als er iets te doen was voor ons. In het operatiekwartier is er een apart kamertje waar 2 ziekenhuisbedden staan voor het personeel dat even wil rusten. Hier hebben wij ons dan neergelegd. Het was zalig om in een bed te kunnen slapen en een welkome afwisseling van ons matrasje op de grond. Echter in het midden van onze slaap kwam dokter-assistent Bertin ons toedekken met een dekentje en plooide hij ons muggennet mooi open zodat we zeker niet gebeten zouden worden door de muggen (ikzelf heb weinig last hier van de muggen maar ons Sara is een ware lekkernij voor hun :D).

 

Zondag 23/3/14

Kangoeroeën zoals het moet!

De laatse nacht van onze eerste reeks en ook weer een goede nacht want weer hebben we alledrie een bevalling kunnen doen. De vroedvrouwen echter waren net iets minder vriendelijk dan de vorige nachten. Op onze mevrouwtjes werd er geslagen alsof ze een grote zonde hadden begaan en ondanks dat we ze probeerden tegenhouden dat ze niet mochten slagen bleven de vroedvrouwen maar verder doen. Heel moeilijk om dit te zien maar nog moeilijker om hier tegenin te gaan want de vroedvrouwen vinden dit normaal om te doen als de vrouwen niet luisteren. Grote verschillen met België hebben we in deze nachtenreeks kunnen vaststellen, niettemin onvergetelijke ervaringen die we opdoen.

Dikke kus Sara en Femke 

Muzungubaby!

Ons Vestine

Uitzicht Nyungwe