Week 4

Kleine jongeman, door Sara op de wereld gezet

Weer een weekje gepasseerd. Het was weer een rustige week waarbij we niet zo heel veel gedaan hebben. Zondag zijn we speciaal naar de mis gegaan om een gebedje te doen voor meer werk :D. En onze gebeden werden die dag verhoord want net na de mis zijn we naar het centrum getrokken om eens rond te kijken en heeft Sara een bevalling kunnen doen!! Een gezond jongetje van 2 kg 750 .

Dikke Afrikaanse zoenen aan het thuisfront!

Maandag zijn we dan voor het eerst naar Kabutare geweest, we mochten een weekje vroeger vertrekken naar daar. Helaas omschreven de vroedvrouwen die dag als een ‘zeer uitzonderlijke rustige dag’ en hebben we deze dus afgesloten zonder bevallingen. Wat wel leuk was is dat we 2 Belgische studenten geneeskunde uit Gent zijn tegengekomen waarmee we eens een babbeltje konden doen. Het deed deugd om eens andere witte ;) gezichten te zien! Na wat gebabbel bleek dat zij reeds in het opvangtehuis verblijven waar wij zondag naartoe gaan verhuizen. Omdat we dit niet gevonden hadden de vorige keer hadden we gevraagd of we na de shift eens mee mochten gaan kijken hoe het er daar uitzag. Dit hebben we ook gedaan en het zag er heel anders uit dan we verwachtten. We dachten dat er een tuin ging zijn waarin de kindjes die hier zullen opgevangen worden konden spelen maar dit was niet zo, er is enkel een koertje aanwezig met trapjes wat dus gevaarlijk is voor de kindjes (Je moet weten dat hier enkel kindjes tot 2 jaar gaan verblijven).

Onze schattige stinkies!

In het ziekenhuis zelf hebben we maandag wel een reanimatie meegemaakt van een baby die eigenlijk al overleden was maar waarbij ze toch nog een half uur hebben staan reanimeren ondanks dat het al te laat was. Het was ook niet echt een aangename, vriendelijke verpleegster die op de afdeling neonatologie stond want als we haar wat vroegen dan negeerde ze ons gewoon... Niet echt leuk want zo voel je je niet echt welkom.

Ook hebben we even met 2 vondelingetjes van 6 maanden oud gespeeld. Zij werden hier gevonden en het ziekenhuis heeft besloten om ze, zolang ze geen nieuw pleeggezin gevonden hebben, hier in het ziekenhuis op te vangen. Het was een leuke afwisseling van de dag om ons met deze kindjes bezig te houden, jammer genoeg vinden we dat ze wel verwaarloosd worden want hun kleren stonken naar zure melk en ook hun bedje (ze delen 1 bedje) was helemaal vies. We wouden ze graag een badje geven en propere kleedjes aandoen maar de mogelijkheden hiervoor waren er niet op dat moment. Misschien kunnen we dat zaterdag wel doen wanneer we terugkeren naar het ziekenhuis.

De neonatale afdeling met de mama die fier haar kleintje laat zien!

Ook moeten we in de week de verloskamer delen met 5 andere Rwandese studenten en is het dus echt vechten om een touché uit te voeren.. Daarom hebben we besloten om vanaf nu vooral weekends (omdat dan de andere studenten er niet zijn) en nachten (omdat ze in het ziekenhuis zeggen dat er dan de meeste bevallingen zijn) te doen. Dus vanaf volgende week zijn we bezet in het weekend :D. De Rwandese studenten zijn hier ook niet echt snugger. Hun Frans en Engels is zeer beperkt wat bizar is want zij krijgen les in deze 2 talen... Ook hun vaardigheden zijn amper gekend en ze doen maar wat. Steriliteit is voor hun o zo belangrijk maar ze doen het wel op de verkeerde manier. Ook trekken ze zich niets aan van privacy. De gordijnen van de hokjes waar de vrouwen liggen gaan te pas en te onpas open ongeacht hoe de vrouw daar ligt. Zo ligt er een psychische verwarde zwangere mevrouw al enkele dagen daar te wachten op haar bevalling en vinden die studenten het nodig om elke keer het gordijn open te trekken en met een brede lach de vrouw aan te staren. Op een gegeven moment had ik (Femke) er echt genoeg van en heb ik het hem maar eens gezegd dat het hier geen dierentuin is en dat hij het ook niet leuk zou vinden moest ik elke keer zo het gordijntje open trekken als hij daar zou liggen. Ik weet niet of hij het begrepen heeft of niet.

Kleine baby's die gewogen worden! 

De verlostafel in het ziekenhuis

Dinsdag zijn we dan ook weer opnieuw richting ziekenhuis vertrokken, hopende dat de uitzonderlijke kalme dag zich niet zou herhalen. Er zijn in totaal 7 mevrouwen in arbeid binnengekomen en alle 7 kregen de één na de andere een keizersnede om verschillende, soms zelfs belachelijke of onbekende onnodige redenen. Zeker 3 mevrouwen konden normaal vaginaal bevallen volgens ons maar neen het was altijd wel iets en de vroedvrouw was er tegen. Op deze dag hebben we Qeenie leren kennen, een klein meisje van 5 jaar die op bezoek kwam op de materniteit maar die ons iets interessanter vond! De zakken heeft ze helemaal leeggehaald want ze wou alles eens aanraken en als kadootje heb ik van mijn handschoen een ballon gemaakt voor haar :D. 

Qeenie!

Ook was er een madammetje binnengekomen die gevallen was met een zwangerschap van 6 maanden. Hierbij werd er op echo gekeken of het hartje nog klopte en dit was inderdaad ook (oef) het geval maar toch vond de dokter het nodig om een vaginaal onderzoek uit te voeren om toch maar zeker te zijn dat het geen  doodgeboorte was (ook al was er duidelijk hartslag op de echo). Dit vonden wij ook niet echt goed want bij zo een vroege zwangerschap moeten touchées echt vermeden worden om geen contractie’s op te wekken. 

Woensdag hadden we een vrije dag van het ziekenhuis maar omdat we nog in Sovu verblijven zijn we in het gezondheidscentrum gaan werken want wij willen echt bevallingen!!!!!!!!!! 

Tijdens de vaccinatie's allé kindjes vertederen!

Vaccinatiedag in sovu!

Daar heeft Laurence verder prenatale consultatie's meegevolgd omdat zij nog niet aan haar aantal zat en hebben Sara en ik de vaccinatie van de jonge kindjes meegevolgd. Dit was zeer leuk om te zien en ook de kindjes waren zeer grappig omdat ze wel naar ons toe wouden komen maar niet altijd durfden :D. We hebben vele leuke fotootjes getrokken en ook zijn we een paar mevrouwtjes tegen gekomen waarvan wij de afgelopen weken hun bevalling hebben gedaan en het is echt leuk om ze nog eens terug te zien. Via een tolk kwamen we te weten dat ze enorm dankbaar zijn dat de muzungu's hun zo geholpen hebben bij de geboorte van hun kindje en dat ze ons nooit gaan vergeten. Ook zei de tolk dat de Rwandezen speciaal naar het centrum komen om de muzungu's te zien en om door ons verzorgd te worden :D. 

Vandaag zijn we donderdag en heb ik(Femke) weer een bevallingske kunnen doen deze namiddag! Een vlotte bevalling van een gezonde jongeman van 3 kg 500. (foto volgt nog!)

En allemaal verstijven voor de meetlat!

Morgen moeten we afscheid nemen (met pijn in het hart want het zijn hier echt wel lieve mensen) van het centrum. Ze gaan ons echt missen want toen we 2 dagen in het ziekenhuis waren en dan woensdag terug naar hier kwamen kregen we vele verbaasde blikken en reactie's van 'jullie zijn hier nog, ik dacht dat jullie al weg waren zonder afscheid te nemen, ik ga jullie missen hoor'. Het was hier ondanks de vele rustige dagen echt aangenaam om te werken en deze mensen apprecieerden het dat we hen geholpen hebben en wat nieuwe dingen hebben bijgeleerd. 

Zondag vertrekken we dan naar het opvangtehuis en volgende week gaan we ook eens een paar uitstapjes doen rond Butare en dus vrijdag, zaterdag en zondagnacht werken. Na deze week krijgen jullie weer een volledig, gedetailleerd verslagje :D. 

Voila dat was de update van deze week!

Dikke kus Sara en Femke 

xxx 

Prenatale consultaties met ons Media!