Actie Reactie

Hello hello iedereen !

Snel weer een korte update van ons African adventure

Dinsdag 25/3/14

Vandaag is Rolance alleen op stage gegaan dus Femke en ik zijn het stad ingetrokken en hebben een zeer lekkere pannenkoek en fruitslaatje gegeten in afwachting dat we naar de pedicure konden gaan. Femke wilde graag eens de Afrikaanse pedicure ontdekken en ze heeft absoluut geen spijt dat ze deze ontdekt heeft :-). 

 Ze werd bij de pedicure verwend door een man, die haar een goeie voetmassage en mooie roze nageltjes heeft bezorgd!

Na de pedicure zijn we wat inkopen gaan doen en hebben we thuis nog wat gechillaxt.

's Avonds zijn we met zen allen (met de Gentste studenten) gaan eten in het Ibis hotel, we hebben er genoten van een lekkere (maar die van onze mamatjes is nog steeds lekkerder) macaroni :-).

 

Woensdag 26/3/14

Rollie heeft vandaag haar rustdag en Femke en ik hebben nachtshift. We zijn voor onze nacht nog snel wat Redbullekes gaan kopen om de nacht goed door te komen. Toen we toekwamen in het ziekenhuis zag het er direct heel druk uit. Er lagen 4 dametjes klaar om die avond te bevallen, we waren dus heel content. Onze happines werd snel getemperd door de verpleger en dokter die nogal into keizersnedes zijn. Er lagen drie vrouwen die zwanger waren van een eenling en eentje met een tweeling die perfect normaal konden bevallen maar de dokters wilden het niet dus daar ging onze goede hoop ..

Overleden babytjes worden hier zo in een doos gelegd ..

Na wat verveling en een keizersnede te assisteren gingen we terug naar de verloskamer en plots kwam er een meisje van 15 jaar toe. De verpleegster van spoed en iemand van kuisploeg hebben het meisje op de tafel gelegd en daar puilde ineens wat uit .. Ik moet de bevalling doen en Femke ging de baby doen zoals altijd. Toen we goed keken naar wat er uitpuilde zagen we dat het geen hoofd was maar een stuit !!! Ik was natuurlijk super blij om eindelijk eens een stuitje te kunnen doen, samen met de vroedvrouw heb ik de stuitbevalling gedaan wel helemaal anders dan hoe wij het geleerd hebben op school maar zo is dat wel vaker hier in Afrika :-). Jammer genoeg zag het er niet goed uit voor de baby, er was zelfs geen eerste schreeuw .. Na vijf minuten is de verpleger gestopt met de reanimatie en het kindje was dus overleden ..

Lovely babyboy

Gelukkig was er ook nog een positieve kant aan de avond en heeft Fem een gezond jongetje op de wereld kunnen zetten :D! Na de bevalling is de vrouw wel enorm hard beginnen bloeden. Ik heb de vrouw gemasseerd, Femke heeft een placenta afhaling moeten doen en nog bleef de vrouw bloeden. Nadat de baby volledig was afgewerkt en onze usual foto getrokken was wilde we de vrouw naar de materniteit brengen. Doordat de vrouw zoveel bloed was verloren voelde ze haar heel slapjes en zakte ze dus direct door haar benen. We hebben haar onmiddellijk terug op het verlosbed gelegd en daar heeft ze dus heel de nacht gelegen .. We hadden laten vallen dat ze misschien wel een bloedtransfusie zou kunnen gebruik maar daar werd niet op gereageerd .. Arme mama!

Femke werkt zeer proper :-)!

  Vrijdag 28/3/14

Fem en ik hadden weer een nacht en vandaag werkten we met Clement, Immaculée en Claude. Met Immaculée hadden we nog niet gewerkt dus we waren heel benieuwd hoe zij was. Al snel hadden we door dat het echt een super lieve vroedvrouw is en ze geeft enorm veel uitleg. Clement en Claude kenden we al dus we wisten dat we een leuke avond tegemoet gingen :-). Toen we even zaten te relaxen en we een kauwgom in onze mond wilde steken vroeg de dokter onmiddellijk wat dat was, we hebben het hem uitgelegd en hebben dan iedereen een kauwgom gegeven. Ze waren echt super gelukkig met hun kauwgom en plots waren ze extra lief :D.

Na de kauwgommen was de vrouw die in arbeid was plots volledig, het was terug aan mij om een bevalling te doen dus ik maakte me snel klaar. We begonnen met de vrouw te persen en de vroedvrouw liet ons gewoon wat doen. Uiteindelijk is ze toch afgekomen maar behalve onnodige fundusdruk te geven heeft ze ons volledig laten doen. Femke heeft de baby volledig mogen doen zonder dat er iemand zich mee kwam 'moeien', echt zalig gewoon!

Een klein kwartiertje later stond Femke haar madam op volledig en Fem haar baby was er al heel snel! Jammer genoeg kon ik haar baby niet opvangen omdat ik zelf nog bezig was met hechten, dus Femke heeft haar baby zelf gedaan en omdat ons Fem toch zo een lieveke is mocht ik dan mijn eigen baby zelf afwerken na het hechten :-) Teamwork ten top!

Zaterdag 29/3/14

Zaterdag hadden we niet echt veel zin om op stage te gaan en wilden we eigenlijk wat later vertrekken om nog wat van het zonnetje te genieten. Laurence deed de dag en liet ons weten dat er twee madammetjes waren op 2 en 3cm en ze gingen bevallen van hun 3e en 4e kind dus het kon wel eens snel gaan. We besloten om dan toch om 17u te gaan mits nog wat redbulletjes te halen in de winkel ;-). Toen we toekwamen zag het er toch net iets rustiger uit dan gedacht dus besloten we om een toertje te doen in het ziekenhuis en wat foto's te trekken om jullie thuis te laten zien hoe een ziekenhuis er hier uitziet. Na onze toer rond het ziekenhuis en de materniteit gingen we net terug op tijd naar de verloskamer om de eerste bevalling te doen. 

We begonnen te persen en Fem stond aan mijn zijde om mijn baby op te vangen, ze ving mijn baby op en heeft hem in het babykot afgenaveld maar toen werd ze geroepen door de vroedvrouw omdat de volgende vrouw al op bevallen stond.

Ik was nog bezig met mijn madam omdat we haar zouden beginnen hechten dus kon ik haar baby niet gaan opvangen.

 Maar plots liep de verpleger waarmee ik ging hechten weg, en werd ik geroepen omdat mevrouw nr 3 klaar stond om te bevallen. Deze vrouw ging bevallen van haar derde kind en dat verliep super vlot. Ik had nog net tijd om propere handschoenen aan te doen en zonder persen floepte het kind eruit. Na een kwartiertje ongeveer was het terug aan Femke om een bevalling uit te voeren, deze baby kwam er niet al te goed uit en deze hebben ze moeten reanimeren. Ook deze baby heb ik niet kunnen opvangen want ik was met mijn leuke leermeester Bertin aan het hechten.

Dan was het even stilgevallen maar er waren nog twee mevrouwen aan het wachten om te bevallen. Eentje was 30weken zwanger, had premature contracties en haar kindje was al overleden in de buik. Femke haar volgende mevrouw was een meisje van 22jaar die al voor de vierde keer zwanger was. De mevrouw die 30w zwanger was, ging eerst bevallen en aangezien het terug aan mij was voor de bevalling moest ik deze doen .. De bevalling was heel vies ! Het kindje kwam en Théo, de verpleger, en ik wisten niet wat we zagen. We zagen geen hoofdje, maar het bleek ook geen stuitje te zijn .. De baby kwam met de rug, was heel klein en zag er helemaal misvormd uit, echt super vies om te zien ! Ik deed de bevalling omdat het kindje eruit moest maar stond echt te trillen op mijn benen.

Na deze bevalling moest ik eventjes bekomen, maar dat kon niet lang duren want Femke haar mevrouw begon plots te persen en nu ik eindelijk haar baby kon opvangen wou ik het niet missen. De mevrouw perstte echt super goed mee en het kindje schoof goed op, maar toch vond Claude het nodig om een knip te zetten, ZONDER verdoving!! waar we echt absoluut niet mee konden lachen en hem toch even onder zijn voeten hebben gegeven. Na de knip, was het hoofdje er echt bijna maar voor hem ging het duidelijk niet snel genoeg en begon hij wat (onnodige) fundusdruk te geven en plots schoot het hoofd eruit. Het was een jongetje, maar in het begin reageerde hij niet echt. Claude en ik zijn ermee naar het babykot gegaan en hij begon te aspireren en te reanimeren (dat laatste was absoluut overbodig!) en eventjes later was hij er helemaal bovenop. Femke kwam eens kijken hoe het met haar baby ging en vertelde me dat ze nog wat gescheurd was ook.

Claude wilde zelf hechten en toen hij zag dat ze nog een scheur bovenop de knip had begon hij wat boos te doen, maar Fem heeft zich niet laten doen en heeft hem heel duidelijk gemaakt dat zijn fundusdruk daar de reden voor was (en terecht dat ze dit zei!).

Tussen al de bevallingen door hebben we het verplegend personeel wat nederlandse woordjes geleerd, echt super grappig ! We hebben aan het personeel ook gezegd dat we in Belgie als vroedvrouw niet mogen hechten en zelfs geen bevalling mogen uitvoeren, hun mond viel echt open en hierop was hun antwoord onmiddellijk 'blijf dan maar hier in Rwanda, hier mag je alles doen'. Super om zo'n dingen te horen :-)

Schemering, speciaal voor Fem haar opa :-)

Kabutare

Uitzicht op de 'wachtzaal'

De weg richting verloskamer

Komt zijn broertje bezoeken op materniteit

Materniteit: Baby 1 van de tweeling

Materniteit: Baby 2 van de tweeling

Materniteit: waar ze met meerdere op een bed liggen :-)

 

Zondag 30/3/14

Vandaag hebben we proberen uitslapen, maar dit lukte absoluut niet omdat er in het weekend werkmannen komen omdat er in het opvangtehuis nog redelijk wat moet gebeuren. We waren al heel vroeg wakker en hebben dan maar onze was gedaan. Laurence heeft voor ons gekookt, we gingen zelf spaghetti maken. Ze heeft echt super goed haar best gedaan, maar het 'gehakt' was niet om op te eten. Heel jammer dus voor al de moeite van Rollie :(.

In de namiddag zijn onze kleine vriendjes eindelijk toegekomen! Dit zijn de twee weeskindjes die we in het ziekenhuis hebben leren kennen. Vanaf nu gaan ze hier in het opvangtehuis verblijven in afwachting dat er een gezin word gevonden voor deze kleine boelies. Het zijn twee superschattige jongetjes van 5 en 6maand, waar we al helemaal verliefd op zijn.

's Avonds hadden we afgesproken met Martin, een duitse student dokter, we zijn samen gaan eten in een studentenrestaurant waar we echt voor geen geld heel lekker gegeten hebben. Na het eten zijn we naar de universiteit hier in Butare gegaan om naar traditionele Rwandese dans te gaan kijken, dit was een afsluiter van de Gender equality week. Heel leuk om dit eens mee te maken. Naast Femke zat er een Ugandese student die vertaalde wat er werd gezegd, hijzelf vind het heel leuk om naar deze dans te kijken en heeft ons verteld dat hij dit volgend jaar ook gaat leren omdat hij er zo van onder de indruk was, net als wij :-).

Dikke Afrikaanse kus, Femke & Sara

Week 5

Hallo iedereen!! 

We zijn ondertussen maandagavond dus het is tijd voor een nieuw blogberichtje van de afgelopen week :D. Het zal waarschijnlijk een lang berichtje worden dus reken toch maar minstens een half uurtje om te lezen :P!

Zaterdag 15/3/14

verliefd worden op onze baby's

Vandaag hebben we een dagje stage gelopen in het ziekenhuis waar we vanaf nu elke week zullen vertoeven. Omdat het zaterdag was werkten er geen Rwandese studenten en dus waren we alleen met de vroedvrouwen. Deze dag hebben we elk een bevalling gedaan. Die van mij was een hele vlotte bevalling van een gezond babymeisje!

Sara haar bevalling was een hele moeilijke bevalling. Het was een meisje van 17 jaar en ze perste niet mee waardoor de baby heel lang heeft vastgezeten in het geboortekanaal en waardoor er enorm veel fundusdruk werd gegeven. Het was hier wel echt nodig want enkel door deze druk werd de baby geboren. Zijn toestand was niet goed en we hebben het kindje moeten reanimeren. Momenteel ligt hij nog altijd op de neonatale afdeling en gaan we hem elke keer bezoeken als we stage lopen in het ziekenhuis. Hij ademt al zelfstandig ondertussen en moet nu gewoon nog aansterken, wij duimen voor jou kleine man!

De bevallingen op zich waren redelijk ‘vuil’ waardoor we van pakjes moesten wisselen omdat we alledrie fameuze splashen vruchtwater op ons hebben gekregen!

Zondag 16/3/14

Het Sovu-team!

Zondag zijn we verhuisd naar het opvangtehuis en hebben we dus afscheid moeten nemen van Sovu en al de mensen daar. Vele knuffels werden gegeven en telefoonnummers uitgewisseld want we moeten zeker en vast nog eens weggaan met hun, wat we ook zeker zullen doen! Vestinneke onze persoonlijke verzorgster zullen we het hardste missen want we konden alles aan haar vragen en niets was te veel voor haar zolang wij ons maar goed voelden en belangrijker nog zolang we ons maar thuis voelden!

Om 14u is Luc ons komen ophalen en kwamen we hier toe in het opvangtehuis. Omdat de 6 andere Belgische studenten hier ook nog verblijven slapen Sara en ik momenteel en 

voorlopig nog samen op 1 matras tot als we kunnen intrekken in onze definitieve kamers (dit zou vrijdag moeten zijn want dan vertrekken de andere studenten). We hebben ons dan geïnstalleerd en rustig verder genoten van onze dag en de omgeving.. Het is hier heel rustig in Taba, Butare en we krijgen vaak bezoek van aapjes die hier dan op de muur ons zitten te bekijken naar wat wij allemaal aan het doen zijn :D.

Onze voorlopige slaapkamer!

Dinsdag 18/3/14

Vandaag hebben we een uitstapje gedaan. We zijn naar het Nyungweforest getrokken en hebben daar de cannapeewalk gedaan. Dit is een wandeling door het regenwoud over hangbruggen op 70 meter hoogte. Een paar angstkreetjes en paniekaanvalletjes maar we hebben het toch maar gedaan en het was prachtig om te zien. Het uitzicht was gewoon adembenemend en we konden de grens met Congo zien alsook het Kivumeer waar we ook nog eens naartoe zullen trekken de komende 2 maanden. 

Woensdag 19/3/14

Na onze dagelijkse inkopen te hebben gedaan hebben we een plaatselijk schooltje bezocht. Eerst hadden de kindjes schrik van ons maar nog geen 5 minuten later werden we door een enorme groep juichende kindjes begeleidt doorheen hun schooltje.

Ook hebben we het gezondheidscentrum van Simbi bezocht om eens te kijken hoe het er daar aan toegaat en of dit veel verschilt met Sovu. Simbi is het grootste gezondheidscentrum hier in de omstreken. We werden hartelijk ontvangen door de hoofdzuster en na een rondleiding doorheen het hele centrum hebben we nog een drankje aangeboden gekregen. Echt leuk dat wij hier overal hartelijk ontvangen worden en dat ze zo enthousiast zijn dat er ‘muzungu’s’ op bezoek komen om te kijken hoe zij hier leven en werken.

Bij de kleermaker

Donderdag 20/3/14

Vandaag zijn we samen met Edith, de huishoudster van het opvangtehuis, naar de plaatselijke markt getrokken want wij wouden supergraag een Afrikaans stofje kopen om er een kleedje van te laten maken. Omdat wijzelf de prijzen niet zo goed kennen hebben we dus ons Edithje meegenomen en zijn wij enkele uurtjes later teruggekeerd met elk een stofje! Deze week gaan Sara en ik (Laurence haar kleedje is ondertussen al bijna klaar) naar de kleermaker om ons kleedje te bespreken en dan zullen jullie volgende week het resultaat te zien krijgen.

Vrijdag 21/3/14

Aangezichtsligging

Onze eerste nachtenreeks begint vandaag en dus hebben we de hele dag gerust om de 14-urenshift door te geraken. De nachten beginnen hier om 17u en eindigen om 7u. Vol goede moed trokken we dus goed op tijd naar het ziekenhuis. Op onze eerste nacht hebben we echter niet zoveel geluk gehad en hebben we afgesloten zonder bevallingen voor ons. Sara heeft wel een keizersnede bijgewoond en heeft daarbij het kindje opgevangen. Het ging om een aangezichtsligging waarbij het kindje dus indaald met het gezichtje eerst in plaats van het achterhoofdje. Het is een keizersnede geworden omdat het kindje ook nog scheef indaalde waardoor de ontsluitingsfase enorm lang duurde en er gevreesd werd voor foetale nood. Toen het babytje pasgeboren was, was haar gezichtje helemaal opgezwollen maar dat is ondertussen al helemaal weggetrokken en het is een pracht van een meisje die ondertussen alweer naar huis is met de mama.

Zaterdag 22/3/14

Verliefd worden op onze baby's

Een nieuwe nacht met ook nieuwe bevallingen. We hebben alledrie elk een bevalling kunnen doen. Laurence heeft er eentje gedaan voor middernacht. Haar bevalling was echter eentje waarvan de baby niet meer leefde en al zeker 2 weken overleden in de buik van de mama zat. Het was wel een grote shock om zoiets te zien want de baby was al helemaal verweekt en misvormd en we hebben het eerstkomende uur na de bevalling toch wel even moeten bekomen om deze gebeurtenis te kunnen verwerken. Zoiets zou je in België niet tegenkomen want als het kindje toch moest te komen overlijden zouden ze het snel laten geboren worden om zulke taferelen te vermijden. Het was wel een emotionele avond toen want toen we buiten een luchtje aan het scheppen waren hoorden we ineens luid gehuil en zagen we hoe een kind van 8 jaar vermoeden we op een brancard werd weggedragen naar het mortuarium. De moeder liep helemaal kapot van verdriet erachter aan en moest bijna gedragen worden want ze zakte zo door haar benen van verdriet. Dit was dus ook een enorme krop in de keel voor ons.

Een blije mama!

 

Verpleger Clement die ons met veel geduld leert hechten!

Sara en ik hebben net niet tegelijkertijd een bevalling gedaan. De bevalling van Sara was nog niet volledig gedaan toen er een nieuwe mevrouw zwaar in arbeid kwam binnengestrompeld. Ik (Femke) onderzocht haar nietsvermoedend want ik dacht niet dat ze al klaar was om te bevallen. Deze mening moest ik echter herzien want ik onderzocht haar en riep luid ‘Complet’, ze stond dus al op volledige ontsluiting en het hoofdje zou er na 1 perswee al zijn. Snel kleedde ik mij aan om de bevalling uit te voeren. Omdat het mijn bevalling was moest Sara het kindje opvangen. Zij werkte snel haar mevrouw af en kwam in volle vitesse naar mij en net op tijd want ze was er nog geen 2 minuten en het kindje was er. Helaas hebben we een knip moeten zetten van de dokter (het gebeurd hier bijna routinematig dat vrouwen die voor de eerste keer bevallen een episiotomie krijgen, hierbij wordt er dus een knip gezet om de vaginale opening te vergroten) ook al was dit niet echt nodig geweest. De keerzijde was dan wel dat ik voor de eerste keer helemaal alleen een episiotomie gehecht heb, weliswaar onder toezicht want het is echt moeilijk om de verschillende lagen te zien maar ik kreeg ik toch te horen dat ik het goed gedaan heb :D.

Tussen Laurence haar bevalling en die van ons twee is het lang kalm geweest en kregen we te horen dat we een dutje mochten gaan doen en dat ze ons wel gingen roepen als er iets te doen was voor ons. In het operatiekwartier is er een apart kamertje waar 2 ziekenhuisbedden staan voor het personeel dat even wil rusten. Hier hebben wij ons dan neergelegd. Het was zalig om in een bed te kunnen slapen en een welkome afwisseling van ons matrasje op de grond. Echter in het midden van onze slaap kwam dokter-assistent Bertin ons toedekken met een dekentje en plooide hij ons muggennet mooi open zodat we zeker niet gebeten zouden worden door de muggen (ikzelf heb weinig last hier van de muggen maar ons Sara is een ware lekkernij voor hun :D).

 

Zondag 23/3/14

Kangoeroeën zoals het moet!

De laatse nacht van onze eerste reeks en ook weer een goede nacht want weer hebben we alledrie een bevalling kunnen doen. De vroedvrouwen echter waren net iets minder vriendelijk dan de vorige nachten. Op onze mevrouwtjes werd er geslagen alsof ze een grote zonde hadden begaan en ondanks dat we ze probeerden tegenhouden dat ze niet mochten slagen bleven de vroedvrouwen maar verder doen. Heel moeilijk om dit te zien maar nog moeilijker om hier tegenin te gaan want de vroedvrouwen vinden dit normaal om te doen als de vrouwen niet luisteren. Grote verschillen met België hebben we in deze nachtenreeks kunnen vaststellen, niettemin onvergetelijke ervaringen die we opdoen.

Dikke kus Sara en Femke 

Muzungubaby!

Ons Vestine

Uitzicht Nyungwe

Week 4

Kleine jongeman, door Sara op de wereld gezet

Weer een weekje gepasseerd. Het was weer een rustige week waarbij we niet zo heel veel gedaan hebben. Zondag zijn we speciaal naar de mis gegaan om een gebedje te doen voor meer werk :D. En onze gebeden werden die dag verhoord want net na de mis zijn we naar het centrum getrokken om eens rond te kijken en heeft Sara een bevalling kunnen doen!! Een gezond jongetje van 2 kg 750 .

Dikke Afrikaanse zoenen aan het thuisfront!

Maandag zijn we dan voor het eerst naar Kabutare geweest, we mochten een weekje vroeger vertrekken naar daar. Helaas omschreven de vroedvrouwen die dag als een ‘zeer uitzonderlijke rustige dag’ en hebben we deze dus afgesloten zonder bevallingen. Wat wel leuk was is dat we 2 Belgische studenten geneeskunde uit Gent zijn tegengekomen waarmee we eens een babbeltje konden doen. Het deed deugd om eens andere witte ;) gezichten te zien! Na wat gebabbel bleek dat zij reeds in het opvangtehuis verblijven waar wij zondag naartoe gaan verhuizen. Omdat we dit niet gevonden hadden de vorige keer hadden we gevraagd of we na de shift eens mee mochten gaan kijken hoe het er daar uitzag. Dit hebben we ook gedaan en het zag er heel anders uit dan we verwachtten. We dachten dat er een tuin ging zijn waarin de kindjes die hier zullen opgevangen worden konden spelen maar dit was niet zo, er is enkel een koertje aanwezig met trapjes wat dus gevaarlijk is voor de kindjes (Je moet weten dat hier enkel kindjes tot 2 jaar gaan verblijven).

Onze schattige stinkies!

In het ziekenhuis zelf hebben we maandag wel een reanimatie meegemaakt van een baby die eigenlijk al overleden was maar waarbij ze toch nog een half uur hebben staan reanimeren ondanks dat het al te laat was. Het was ook niet echt een aangename, vriendelijke verpleegster die op de afdeling neonatologie stond want als we haar wat vroegen dan negeerde ze ons gewoon... Niet echt leuk want zo voel je je niet echt welkom.

Ook hebben we even met 2 vondelingetjes van 6 maanden oud gespeeld. Zij werden hier gevonden en het ziekenhuis heeft besloten om ze, zolang ze geen nieuw pleeggezin gevonden hebben, hier in het ziekenhuis op te vangen. Het was een leuke afwisseling van de dag om ons met deze kindjes bezig te houden, jammer genoeg vinden we dat ze wel verwaarloosd worden want hun kleren stonken naar zure melk en ook hun bedje (ze delen 1 bedje) was helemaal vies. We wouden ze graag een badje geven en propere kleedjes aandoen maar de mogelijkheden hiervoor waren er niet op dat moment. Misschien kunnen we dat zaterdag wel doen wanneer we terugkeren naar het ziekenhuis.

De neonatale afdeling met de mama die fier haar kleintje laat zien!

Ook moeten we in de week de verloskamer delen met 5 andere Rwandese studenten en is het dus echt vechten om een touché uit te voeren.. Daarom hebben we besloten om vanaf nu vooral weekends (omdat dan de andere studenten er niet zijn) en nachten (omdat ze in het ziekenhuis zeggen dat er dan de meeste bevallingen zijn) te doen. Dus vanaf volgende week zijn we bezet in het weekend :D. De Rwandese studenten zijn hier ook niet echt snugger. Hun Frans en Engels is zeer beperkt wat bizar is want zij krijgen les in deze 2 talen... Ook hun vaardigheden zijn amper gekend en ze doen maar wat. Steriliteit is voor hun o zo belangrijk maar ze doen het wel op de verkeerde manier. Ook trekken ze zich niets aan van privacy. De gordijnen van de hokjes waar de vrouwen liggen gaan te pas en te onpas open ongeacht hoe de vrouw daar ligt. Zo ligt er een psychische verwarde zwangere mevrouw al enkele dagen daar te wachten op haar bevalling en vinden die studenten het nodig om elke keer het gordijn open te trekken en met een brede lach de vrouw aan te staren. Op een gegeven moment had ik (Femke) er echt genoeg van en heb ik het hem maar eens gezegd dat het hier geen dierentuin is en dat hij het ook niet leuk zou vinden moest ik elke keer zo het gordijntje open trekken als hij daar zou liggen. Ik weet niet of hij het begrepen heeft of niet.

Kleine baby's die gewogen worden! 

De verlostafel in het ziekenhuis

Dinsdag zijn we dan ook weer opnieuw richting ziekenhuis vertrokken, hopende dat de uitzonderlijke kalme dag zich niet zou herhalen. Er zijn in totaal 7 mevrouwen in arbeid binnengekomen en alle 7 kregen de één na de andere een keizersnede om verschillende, soms zelfs belachelijke of onbekende onnodige redenen. Zeker 3 mevrouwen konden normaal vaginaal bevallen volgens ons maar neen het was altijd wel iets en de vroedvrouw was er tegen. Op deze dag hebben we Qeenie leren kennen, een klein meisje van 5 jaar die op bezoek kwam op de materniteit maar die ons iets interessanter vond! De zakken heeft ze helemaal leeggehaald want ze wou alles eens aanraken en als kadootje heb ik van mijn handschoen een ballon gemaakt voor haar :D. 

Qeenie!

Ook was er een madammetje binnengekomen die gevallen was met een zwangerschap van 6 maanden. Hierbij werd er op echo gekeken of het hartje nog klopte en dit was inderdaad ook (oef) het geval maar toch vond de dokter het nodig om een vaginaal onderzoek uit te voeren om toch maar zeker te zijn dat het geen  doodgeboorte was (ook al was er duidelijk hartslag op de echo). Dit vonden wij ook niet echt goed want bij zo een vroege zwangerschap moeten touchées echt vermeden worden om geen contractie’s op te wekken. 

Woensdag hadden we een vrije dag van het ziekenhuis maar omdat we nog in Sovu verblijven zijn we in het gezondheidscentrum gaan werken want wij willen echt bevallingen!!!!!!!!!! 

Tijdens de vaccinatie's allé kindjes vertederen!

Vaccinatiedag in sovu!

Daar heeft Laurence verder prenatale consultatie's meegevolgd omdat zij nog niet aan haar aantal zat en hebben Sara en ik de vaccinatie van de jonge kindjes meegevolgd. Dit was zeer leuk om te zien en ook de kindjes waren zeer grappig omdat ze wel naar ons toe wouden komen maar niet altijd durfden :D. We hebben vele leuke fotootjes getrokken en ook zijn we een paar mevrouwtjes tegen gekomen waarvan wij de afgelopen weken hun bevalling hebben gedaan en het is echt leuk om ze nog eens terug te zien. Via een tolk kwamen we te weten dat ze enorm dankbaar zijn dat de muzungu's hun zo geholpen hebben bij de geboorte van hun kindje en dat ze ons nooit gaan vergeten. Ook zei de tolk dat de Rwandezen speciaal naar het centrum komen om de muzungu's te zien en om door ons verzorgd te worden :D. 

Vandaag zijn we donderdag en heb ik(Femke) weer een bevallingske kunnen doen deze namiddag! Een vlotte bevalling van een gezonde jongeman van 3 kg 500. (foto volgt nog!)

En allemaal verstijven voor de meetlat!

Morgen moeten we afscheid nemen (met pijn in het hart want het zijn hier echt wel lieve mensen) van het centrum. Ze gaan ons echt missen want toen we 2 dagen in het ziekenhuis waren en dan woensdag terug naar hier kwamen kregen we vele verbaasde blikken en reactie's van 'jullie zijn hier nog, ik dacht dat jullie al weg waren zonder afscheid te nemen, ik ga jullie missen hoor'. Het was hier ondanks de vele rustige dagen echt aangenaam om te werken en deze mensen apprecieerden het dat we hen geholpen hebben en wat nieuwe dingen hebben bijgeleerd. 

Zondag vertrekken we dan naar het opvangtehuis en volgende week gaan we ook eens een paar uitstapjes doen rond Butare en dus vrijdag, zaterdag en zondagnacht werken. Na deze week krijgen jullie weer een volledig, gedetailleerd verslagje :D. 

Voila dat was de update van deze week!

Dikke kus Sara en Femke 

xxx 

Prenatale consultaties met ons Media!