Akagera: één zijn met de natuur deel 2 (muuuuud)

Maandag 7/4/14:

Om 8u zitten we aan de ontbijttafel een omeletje te eten. Nadien was ons plan om Kigali stad in te trekken want we moesten geld afhalen en wou wouden al een beetje Kigali zien nu we er toch waren. Van de nonnen kregen we te horen dat er geen taxi-moto’s rijden en dat er niets open is wegens de herdenking van de genocide. Dan maar gewoon afwachten tot als Martin ons komt oppikken met de auto. Sara en Laurence besloten om een wandeling te maken en na 20 minuutjes kwamen ze terug met 3 taxi-moto’s. Deze 3 mannen zagen duidelijk een mooie winst in ons want we zouden dubbel moeten betalen omdat het vandaag zo een moeilijke dag was. Na wat discussie’s te hebben ondergaan kwamen we toch een schappelijke prijs overeen en wijle weg! De taxi-moto’s hier rijden veel wilder en sneller dan deze in Butare en wat zweetaanvalletjes en paniekaanvalletjes later kwamen we toch aan bij de bank. Kigali is echt een Brussel in Rwanda en het was echt surreeël om te zien dat er zo een ontwikkelde stad bestaat hier in Rwanda want al de andere dorpjes die we al bezocht hebben zijn niets in vergelijking met Kigali. Nadien hebben we een wandelingetje gemaakt en vonden we toch een supergrote supermarkt die open was. Toen we binnenkwamen viel onze mond op de grond. Zoveel luxe en zoveel high-tech spullen: flatscreen tv’s, iphones, ipads,.. Alles wat je je maar kan bedenken. In de supermarkt zelf hebben we wel wat tijd gespendeerd want het voelde zoals thuis om hier rond te lopen, ook hebben we nog wat souveniertjes gekocht. Nadien zijn we in een restaurantje iets gaan drinken want van al dat rondwandelen krijg je dorst :D. Een warme chocomelk, een Rwandees theetje en een smoothie hebben ons gesmaakt. Toen hebben we geprobeerd om een glimp op te vangen van de herdenking zelf maar helaas nergens mochten we verder om de herdenking bij te wonen. Rond 12u kregen we een hongertje en wij dus terug naar het restaurant :P. De eerste Rwandese hamburger is een feit en hij was superlekker!

 Ondertussen was het ongeveer tijd om Martin eens te bellen om te horen of de auto in orde is. Slecht nieuws want de auto was geen 4x4 en we zouden zonder niet ver geraken in Akagera volgens hem. Hij was dus aan het wachten op een 4x4 en wij besloten om naar hem toe te gaan en samen te wachten. Na enige tijd komt de 4x4 eindelijk toe maar de chauffeur wil zijn auto niet afgeven en wil mee naar Akagera als gids. Hij vroeg ook een belachelijk dure prijs dus hebben we daarvoor vriendelijk bedankt. Martin begon al goed gefrustreerd te geraken doordat de auto maar niet in orde kwam. Hij belde terug naar de eerste auto en na wat heen en weer telefoongesprekken hadden we toch een auto die op komst was. Ondertussen was het al 16u30 dus besloten wij om terug naar het klooster te gaan en reeds onze spullen te pakken zodat we klaarstonden om direct te vertrekken. Deze taxi-moto rit was zalig en een streling voor het oog. We werden niet langs de grote banen gestuurd maar via allerlei binnenwegen en daar was dan het Kigali zoals we min of meer in gedachten hadden De chauffeurs reden ook heel kalm dus konden we dubbel genieten en wauw het land van de duizend heuvels is echt prachtig als je zo een gebieden kan zien!

Rond 18u vertrekken we eindelijk MET auto maar zonder 4x4 richting Lake Muhazi waar onze eerste overnachting plaatsvind. We komen toe aan een prachtig meer (dat we pas ’s morgens hebben kunnen bewonderen :D) Ons huisje is echt dik in orde en het bed werd goedgekeurd. Na de avondmaaltijd kropen we er allevier in want morgen zou het weer vroeg dag zijn maar zouden we eindelijk aan onze safari beginnen!

Dinsdag 8/4/14

Na een goede nachtrust staan we nog voor de zon opkomt aan de ontbijttafel. Weer een omeletje later (altijd maar weer die omeletjes :P) zitten we in de auto richting Akagera! Spanneeeend! Na een uurtje en half rijden door hobbelige wegen en verlaten dorpjes waar je dan ineens langs alle kanten kindjes ziet verschijnen die naar de auto lopen om naar de muzungu’s te zwaaien, komen we toe in Akagera. Wat papieren invullen en we mogen vertrekken op safari. We beginnen in het Zuiden en nemen the lake road richting Noorden omdat we op deze route de meeste kans hebben om wat te zien. En onze tocht begint goed, we zijn nog niet helemaal vertrokken of de eerste aapjes worden gespot, gevolgd door een soort antilopes en wrattenzwijnen die we pumba’s noemen omdat het engelse woord (met Martin moeten we Engels praten) net iets te moeilijk qua uitspraak is :P.

Ondanks dat we geen 4x4 of zoals Sara het zo mooi zegt Fier By Four hadden heeft ons jeepje heel goed standgehouden op de modderige wegen en de vele modderpoelen die ervoor zorgden dat we af en toe eens een halve cirkel draaide. Een applausje aan Martin want hij was een geweldige chauffeur en heeft ons veilig door het park gekregen. Maar we vervolgen onze weg en elke keer als we iets zagen klonk het ‘stooooop, go back!’. Zo hebben we verschillende soorten vogels met prachtige, felle kleuren kunnen bewonderen, aapjes, pumba’s, bavianen en nog meer.

Tegen de middag komen we bijna aan aan hippobeach waar we konden lunchen tussen de nijlpaarden. Nog voor we daar toekwamen zag ik ineens een grijze vlek in mijn ooghoek en klonk weer het veelgebruikte ‘stoooop’. We draaien allevier ons hoofd en zien een meganijlpaard rustig grazen op 2 meter van onze auto, echt wauw om zo dicht bij dit dier te zijn maar we hadden wel wat schrik want nijlpaarden zijn niet echt de vriendelijkste dieren als ze uit het water zijn :O. En zo komen we toe op hippobeach waar we genieten van het uitzicht en de lunch. Omdat er zich cobra’s, black mambas en andere giftige slangen bevinden in het park mochten we in geen geval de auto verlaten dus hebben we dit ook niet angedurfd want we wouden nog graag over dit avontuur vertellen!

En zo hebben we het eerste deel van onze safari afgesloten. Dit stuk van het woud was enorm dicht bebost en we hadden veel last van vliegen die er als bijen uitzien en de auto was een waar slachtveld door onze strijd met de meest lastige beesten van heel de safari :P.

Nadien rijden we verder richting Noorden en zien we hoe het landschap zich openstrekt naar wijde grasvelden bezaaid met verschillende kudde’s van bizons, zebra’s, antilopes, giraffen, pumba’s enzoverder. Dit was echt prachtig en het voelde als een echte safari. Bij de giraffen hebben we lang stilgestaan omdat Sara haar babysitkindje Ferre een enorme fan is en dus moesten we wel goede foto’s hebben. Speciaal voor jou Ferre, en genees snel van de windpokken! Dikke kus van Sara en ze mist je superhard!

In dit prachtige stuk hebben we nog uren vertoefd genotend van de diertjes die we allemaal konden spotten en van het uitzicht. Rond 18 uur trekken we terug richting lodge, het park sluit immers om 18 uur omdat het dan donker wordt en het net iets te riskant is om alleen rond te rijden. De logde zelf was pure luxe (MET zwembad) en we waren verbaasd om zoiets te vinden in het midden van een oerwoud maar je hoort ons niet klagen natuurlijk! Een lekkere maaltijd en een warme douche (EINDELIJK na 2 maanden en hij was geweldig zalig!) later kruipen we in ons bedje wegdromend van de mooie uitzichten en dieren die we gezien hebben.

 Woensdag 9/4/14

De beste nachtrust gehad sinds we hier zijn, we zouden het bed wel willen meenemen naar Butare :P. We maken ons klaar om te ontbijten en zien hoe de bavianen ons een bezoekje komen brengen aan het hotel. Grappig hoe dier en mens toch zo dicht bij elkaar kan leven zonder elkaar te storen! Het ontbijt was heel uitgebreid en superlekker en dus voldaan vertrekken we opnieuw richting park waar we nu de andere route nemen en halverwege terug the lake road nemen in de hoop om de olifanten te kunnen spotten. Als we aankomen aan de auto (je moet weten dat de ruit kapot was en dus niet meer omhoog kon) merken we dat ook onze auto deze nacht bezoek heeft gehad van de aapjes want onze bananenschillen zijn verdwenen :P. Ook vandaag genieten we enorm van het uitzicht en net iets minder van de vervelende vliegen :D. De olifanten hebben we helaas niet gezien, zo een grote dieren maar zo onmogelijk om te vinden maar dat wil dus zeggen dat we nog eens moeten terugkeren naar Akagera om olifanten te spotten en misschien ook de leeuwen die in augustus zouden toekomen en opnieuw zouden worden geïntegreerd in het park.

 Na weer een zalig ritje door de natuur keren we moe en voldaan en met prachtige taferelen in ons geheugen gegrift terug richting Kigali. Rond 20u30 zijn we weer home sweet home in het rustige Butare en bij onze kleine boelies die blij waren om ons te zien. Het onvergetelijke avontuur ligt alweer achter ons en we zijn al weer vollenbak bezig met stage lopen dus mevrouwtjes kom maar richting Kabutare want daar staan drie geweldige vroedvrouwen op jullie te wachten!

SPECIAAL VOOR FERRE!

Dikke kus, Sara en Femke xxx