Allerlaatste (lange) update

Dag trouwe lezertjes, na laaaang wachten zijn we hier weer voor de allerlaatste keer

Na ons geweldig Akagera avontuur zijn we verder gegaan met het gewone stageleventje en buiten de stage gaven we dan uiteraard al onze liefde aan onze twee lieve babietjes die in het opvangtehuis verblijven :-)

De stage was best vermoeiend aangezien Femke en ik praktisch enkel nachten deden en overdag niet echt denderend sliepen. Vanaf dat Laurence haar 40e bevalling gehaald had, hebben we besloten om terug dagdiensten te doen en terug een normaal dag-nachtritme op te bouwen.

We hadden dan ook besloten om wat af te wisselen, de ene dag ging ik met Laurence op stage en de andere dag ging Femke met Laurence op stage.

De week na de paasvakantie is onze docent Esther op bezoek gekomen. Zij is met ons meegekomen op stage en we hebben na de stage ook wat uitstapjes gedaan met haar, zo zijn we naar het Genocide Memorial museum geweest met de taxi moto (dit was toch een ritje van 40minuten, maar wel een ritje met een geweldig uitzicht!).

Op donderdag 24april is Femke alleen op stage geweest en heeft ze 6 bevallingen gehad, waaronder haar 40e :D :D !!! Haar 40e bevalling was een 'specialleke', het was namelijk een stuitje & er was geen enkele vroedvrouw die zich kwam 'moeien' omdat het een stuitje was, dus great job Femiee !! 's Avonds hebben we Femke haar 40e gevierd met een lekker warme pudding :-) !

Na een wel heel saai weekendje stage waar niks te beleven viel ben ik maandag 28april met Esther en Laurence op stage geweest en daar was Alexia aan het wachten op mij om te bevallen, zodat ik ook mijn 40e bevalling kon uitvoeren. Alexia was een hele leuke dame die wat Engels en Frans kon, dus het was echt aangenaam om haar bij te staan gedurende de arbeid. De bevalling verliep redelijk vlot maar het meisje was niet echt oke na de geboorte dus is ze naar de neonatale afdeling moeten gaan om verder opgevolgd te worden. De mama was mij enorm dankbaar en zei tijdens de arbeid verschillende keren ' i love you', 'je t'aime' .. en zo van die dingen, echt super !

Ondertussen was dit al het begin van onze laatste week stage. We hebben elk nog enkele bevallingen gedaan en de laatste bevalling van elk van ons was toch wel eentje om niet snel te vergeten, echt verschrikkelijk!

Bij Femke haar laatste bevalling hebben we bijna letterlijk moeten vechten met Georges (een Rwandeze student). We waren speciaal op 1mei op stage gegaan om niet met studenten te moeten werken en dus alle bevallingen voor ons te hebben. Plots zien we Georges daar toekomen in zijn gewone kleren en we vroegen hem wat hij dan kwam doen. Hij zei dat hij de verloskamer moest komen observeren voor school, dus we vonden dat wel dik oké aangezien hij zelf zei dat hij niet kwam om te werken. De eerste twee bevallingen waren dus zonder problemen voor ons, maar dan .. bij de derde bevalling liep het helemaal mis! Er was een vrouw toegekomen op 8cm en Femke ging sowieso die bevalling doen aangezien het aan haar was, maar Georges vond het ineens nodig dat hij de bevalling ging doen en deed zelfs al de schort aan om zich klaar te zetten om de bevalling uit te voeren. We zijn dus echt net voor de vrouw begon te persen uitgevlogen tegen Georges en hebben hem letterlijk aan de kant geduwd zodat Femke de bevalling kon doen, gelukkig! Heavy dus, gelukkig is er een gezonde jongen geboren :-)

Deze week hebben we ook nog het museum in Butare bezocht en zijn we naar Nyanza geweest, naar het King's Palace Museum waar we de hutten konden zien waar de koning vroeger woonde en hoe ze leefde toen. We zijn ook verschillende keren in de wijk gaan wandelen met de kindjes, iets wat ze super leuk vinden zowel de kindjes als de mensen die we tegenkomen aangezien ze het nog steeds niet gewoon zijn om een blanke met een zwart babytje te zien :-). We zijn dan ook in Sovu (het gezondheidscentrum waar we een maand verbleven hebben) definitief afscheid gaan nemen en hebben we nog heel veel materiaal achtergelaten dat we meehadden.

Zaterdag 3 mei, was het onze definitieve laatste stagedag OOIT!!!!

Laurence heeft de eerste bevalling gedaan en dat was een vrouw die haar eerste kindje op de wereld ging zetten, maar zelf was de daar niet echt blij mee .. Ze luisterde echt absoluut niet als we haar wilde tonen wat de beste houding was. Ze deed echt maar volledig haar zin en Laurence heeft ook enkele stampen in haar gezicht gekregen .. Weeral zeer aangenaam dus !

Ondertussen lag de volgende vrouw al op verloskamer voor mij om nog een laatste bevalling uit te voeren. Deze vrouw was heel lief gedurende de arbeid maar plots, toen ik haar onderzocht en merkte dat ze nog maar op 8cm stond begon ze al mee te persen! Ik zei haar dat ze niet mocht persen en ook de vroedvrouw kwam het nog eens goed in het Kinya uitleggen maar de vrouw wilde absoluut niet luisteren. Ik heb het vruchtwater van de vrouw moeten breken van de vroedvrouw maar dat zag er niet al te denderend uit, er kwam heel veel bloed aan te pas dus echt niet gezond. Ik wilde de vrouw niet meer uit het oog verliezen en toen ik na een tijdje nog eens moest onderzoeken stond het hoofdje daar plots, de vrouw was dus nog steeds niet op volledig en was enorm aan het bloeden. Ik riep Fem en Rollie om te komen assisteren en voila .. Daar was een gezond jongetje ..

Nadien heeft de dokter onderzocht over haar baarmoederhals niet gescheurd was, maar blijkbaar was de scheur niet groot genoeg om te hechten en heb ik gewoon de knip moeten hechten die ik eerder geplaatst had.

Tijdens mijn bevalling was er nog een dame toegekomen op 8cm en dus een bevalling voor Femke, maar helaas werd dit een keizersnede. Na deze bevallingen zijn we onze internetstick nog een laatste keer gaan opladen, naar de mani-/pedicure geweest en dan naar huis gegaan om onze valiezen in te pakken.

We hebben genoten van ons laatste avondje met onze lieve kleine aapjes en hebben hen dan met veel liefde hun flesje gegeven en in bed gelegd :-).

Zondag gingen we vertrekken naar het Kivu meer omdat onze laatste week toch wel een verdiend weekje vakantie zou worden. We hadden gerekend op het feit dat onze valiezen naar Kigali zouden gaan en dat we enkel met onze handbagage naar Kivu zouden vertrekken, maar zoals wel vaker gebeurd in Afrika loopt niet altijd alles volgens plan. We hebben dus al onze valiezen moeten meenemen op de bus om naar het Kivu meer te gaan. Gelukkig zijn de Rwandezen super sympathieke mensen en werden onze valiezen bijna uit onze handen getrokken zodat wij ze niet moesten dragen :-).

Na een busrit van 6u is Taxi voiture Janvier ons komen halen aan het busstation om richting het klooster te vertrekken aan het kivumeer (idd we hebben op die drie maand al meer kloosters bezocht dan in ons hele leven). Na een dikke twintig minuten rijden werden we hartelijk ontvangen door de zusters en hebben ze onze kamers getoond en hebben we ons wat geinstalleerd. We waren echt super vermoeid van de busrit dus zijn we heel vroeg in ons BEDje gekropen.

Maandag zijn we naar de hotsprings (warmwaterbronnen) geweest. Oorspronkelijk wilde we er met een taximoto naartoe maar het werd al snel duidelijk dat dat wel eens een heel duur grapje zou worden dus kwamen we op het idee om gewoon het meer met een bootje over te steken en zo dus naar de hotsprings te gaan. Na wat te onderhandelen over de prijs zijn we ons snel gaan klaarmaken en aan het water gaan wachten op het bootje. Het was een echt houten bootje, super om eens te doen! Toen we aankwamen aan de overkant waren we opzoek naar de hotsprings, maar blijkbaar waren dat dus kleine poeltjes, heel anders dan we ons voorstelden. We kregen enorm veel info van een plaatselijke bewoner, hele sympathieke gast maar toen we het meer terug wilde oversteken om naar het klooster te gaan vroeg hij ons plots toch achter geld om drinken te kopen .. daar ging onze sympathie voor deze kerel.

Na de hotsprings hebben we nog wat genoten van het zonnetje en wat gezwommen in het meer.

Dinsdag hadden we afgesproken met Janvier dat hij ons zou komen halen om naar de theeplantage te gaan. In het Rwanda boek stond er geschreven dat het mogelijk was om deze te bezoeken en dus te kunnen zien hoe de thee effectief gemaakt wordt, maar toen we aankwamen bleek dat helemaal niet mogelijk. Janvier is dan toch met ons richting de theevelden gereden, zodat we dat toch konden zien.

Na de middag zijn we dan terug in het klooster toegekomen en hebben we nog wat genoten van de rust en het zonnetje :).

Woensdag hebben we onze valiezen terug wat gereorganiseerd, en rond 13u zijn we met een andere taxi voiture richting Gisengy city gereden om de bus te nemen richting Kigali (onze allerlaatste stop). Van zodra we aan het busstation toekwamen werden we direct omringd door allemaal mensen die onze valiezen wilde dragen, ons een bus wilde aansmeren, nzo .. Uiteindelijk hebben we een bus kunnen reserveren en hebben we maar voor 5plaatsen moeten betalen ipv 7 (voor al onze valiezen). Om 14u30 zijn we vertrokken met de bus en na veel te veel stops, veel te traag gerijd van de chauffeur en een politiecontrole waarbij iedereen gefouilleerd moest worden, zijn we om 19u aangekomen in Kigali. Het was even een stressmomentje op het busstation van Kigali aangezien daar enorm veel pickpockets rondlopen en we toch wel 7 valiezen hadden. We hadden ons dus van ervoor heel goed georganiseerd, ik ging onmiddellijk van de bus stappen om de drie valiezen die in de koffer zaten bij te houden en Fem & Laurence gingen de 4valiezen die in de bus lagen eruitnemen. Ondertussen dat ik op de valiezen lette had ik dan ook al een taxi voiture klaargespeeld en die heeft ons veilig naar het geweldige Inside Afrika Hotel gebracht.

Hier hebben we ons geinstalleerd en onmiddellijk een takeaway pizza besteld :-) Lekkerrrr !!

Gisteren 8mei hebben we eerst genoten van de heerlijke warme douche en het zeer uitgebreid ontbijt en zijn dan Kigali city ingetrokken. We hebben nog wat souveniertjes gekocht en rond 15u zijn we terug naar het hotel gegaan om toch nog wat te zwemmen/zonnen :-)!

Vandaag gaan we nog wat marktjes bezoeken en echt de allerlaatste souveniertjes kopen, deze namiddag gaan we onze valies volledig opnieuw reorganiseren om alle souveniertjes veilig mee naar huis te nemen & daarna zal het een rustig avondje worden om morgen nog een allerlaatste keer in Kigali te kunnen rondlopen en 's avonds AL te vertrekken richting huis .. Zondagochtend rond 6u10 zouden we dan landen in het koude België .. :-) !

Een laatste Afrikaanse kus, Femke & Sara

Picsssss

Landry & Chrisssss

Babytjes op de wereld zetten :-)

Bezoekje op de materniteit

Nummer 40!!!!!

Nummer 40 !!!!

Kusje van Chrissie

Landry op de rug van Rollie

Wandelingetje met de kindjes

Chrissie op de rug van Fem

Rollie-Mado-Sara-Zubeda-Ernestine

Perfectie selfie aan het zwembad :-)

Selfieeeeeeeee TeamRwandaaaa

Museum in Butare

Afrikaanse kleedjes, met Edith!

Nyanza, hut van de koning

Laatste dutje met Landry <3

Laatste dutje met Chrissss <3

Kivu, zondersondergang

Kivu meer oversteken met een bootje

<3

Wandeling met Landry

Selfie met Landry

Laatste selfie met Chris

King Landry

Verhuizen like a boss

Hotsprings aan het Kivu

Theeplantage

Ochtendselfie !

Theeplantage

Akagera: één zijn met de natuur deel 2 (muuuuud)

Maandag 7/4/14:

Om 8u zitten we aan de ontbijttafel een omeletje te eten. Nadien was ons plan om Kigali stad in te trekken want we moesten geld afhalen en wou wouden al een beetje Kigali zien nu we er toch waren. Van de nonnen kregen we te horen dat er geen taxi-moto’s rijden en dat er niets open is wegens de herdenking van de genocide. Dan maar gewoon afwachten tot als Martin ons komt oppikken met de auto. Sara en Laurence besloten om een wandeling te maken en na 20 minuutjes kwamen ze terug met 3 taxi-moto’s. Deze 3 mannen zagen duidelijk een mooie winst in ons want we zouden dubbel moeten betalen omdat het vandaag zo een moeilijke dag was. Na wat discussie’s te hebben ondergaan kwamen we toch een schappelijke prijs overeen en wijle weg! De taxi-moto’s hier rijden veel wilder en sneller dan deze in Butare en wat zweetaanvalletjes en paniekaanvalletjes later kwamen we toch aan bij de bank. Kigali is echt een Brussel in Rwanda en het was echt surreeël om te zien dat er zo een ontwikkelde stad bestaat hier in Rwanda want al de andere dorpjes die we al bezocht hebben zijn niets in vergelijking met Kigali. Nadien hebben we een wandelingetje gemaakt en vonden we toch een supergrote supermarkt die open was. Toen we binnenkwamen viel onze mond op de grond. Zoveel luxe en zoveel high-tech spullen: flatscreen tv’s, iphones, ipads,.. Alles wat je je maar kan bedenken. In de supermarkt zelf hebben we wel wat tijd gespendeerd want het voelde zoals thuis om hier rond te lopen, ook hebben we nog wat souveniertjes gekocht. Nadien zijn we in een restaurantje iets gaan drinken want van al dat rondwandelen krijg je dorst :D. Een warme chocomelk, een Rwandees theetje en een smoothie hebben ons gesmaakt. Toen hebben we geprobeerd om een glimp op te vangen van de herdenking zelf maar helaas nergens mochten we verder om de herdenking bij te wonen. Rond 12u kregen we een hongertje en wij dus terug naar het restaurant :P. De eerste Rwandese hamburger is een feit en hij was superlekker!

 Ondertussen was het ongeveer tijd om Martin eens te bellen om te horen of de auto in orde is. Slecht nieuws want de auto was geen 4x4 en we zouden zonder niet ver geraken in Akagera volgens hem. Hij was dus aan het wachten op een 4x4 en wij besloten om naar hem toe te gaan en samen te wachten. Na enige tijd komt de 4x4 eindelijk toe maar de chauffeur wil zijn auto niet afgeven en wil mee naar Akagera als gids. Hij vroeg ook een belachelijk dure prijs dus hebben we daarvoor vriendelijk bedankt. Martin begon al goed gefrustreerd te geraken doordat de auto maar niet in orde kwam. Hij belde terug naar de eerste auto en na wat heen en weer telefoongesprekken hadden we toch een auto die op komst was. Ondertussen was het al 16u30 dus besloten wij om terug naar het klooster te gaan en reeds onze spullen te pakken zodat we klaarstonden om direct te vertrekken. Deze taxi-moto rit was zalig en een streling voor het oog. We werden niet langs de grote banen gestuurd maar via allerlei binnenwegen en daar was dan het Kigali zoals we min of meer in gedachten hadden De chauffeurs reden ook heel kalm dus konden we dubbel genieten en wauw het land van de duizend heuvels is echt prachtig als je zo een gebieden kan zien!

Rond 18u vertrekken we eindelijk MET auto maar zonder 4x4 richting Lake Muhazi waar onze eerste overnachting plaatsvind. We komen toe aan een prachtig meer (dat we pas ’s morgens hebben kunnen bewonderen :D) Ons huisje is echt dik in orde en het bed werd goedgekeurd. Na de avondmaaltijd kropen we er allevier in want morgen zou het weer vroeg dag zijn maar zouden we eindelijk aan onze safari beginnen!

Dinsdag 8/4/14

Na een goede nachtrust staan we nog voor de zon opkomt aan de ontbijttafel. Weer een omeletje later (altijd maar weer die omeletjes :P) zitten we in de auto richting Akagera! Spanneeeend! Na een uurtje en half rijden door hobbelige wegen en verlaten dorpjes waar je dan ineens langs alle kanten kindjes ziet verschijnen die naar de auto lopen om naar de muzungu’s te zwaaien, komen we toe in Akagera. Wat papieren invullen en we mogen vertrekken op safari. We beginnen in het Zuiden en nemen the lake road richting Noorden omdat we op deze route de meeste kans hebben om wat te zien. En onze tocht begint goed, we zijn nog niet helemaal vertrokken of de eerste aapjes worden gespot, gevolgd door een soort antilopes en wrattenzwijnen die we pumba’s noemen omdat het engelse woord (met Martin moeten we Engels praten) net iets te moeilijk qua uitspraak is :P.

Ondanks dat we geen 4x4 of zoals Sara het zo mooi zegt Fier By Four hadden heeft ons jeepje heel goed standgehouden op de modderige wegen en de vele modderpoelen die ervoor zorgden dat we af en toe eens een halve cirkel draaide. Een applausje aan Martin want hij was een geweldige chauffeur en heeft ons veilig door het park gekregen. Maar we vervolgen onze weg en elke keer als we iets zagen klonk het ‘stooooop, go back!’. Zo hebben we verschillende soorten vogels met prachtige, felle kleuren kunnen bewonderen, aapjes, pumba’s, bavianen en nog meer.

Tegen de middag komen we bijna aan aan hippobeach waar we konden lunchen tussen de nijlpaarden. Nog voor we daar toekwamen zag ik ineens een grijze vlek in mijn ooghoek en klonk weer het veelgebruikte ‘stoooop’. We draaien allevier ons hoofd en zien een meganijlpaard rustig grazen op 2 meter van onze auto, echt wauw om zo dicht bij dit dier te zijn maar we hadden wel wat schrik want nijlpaarden zijn niet echt de vriendelijkste dieren als ze uit het water zijn :O. En zo komen we toe op hippobeach waar we genieten van het uitzicht en de lunch. Omdat er zich cobra’s, black mambas en andere giftige slangen bevinden in het park mochten we in geen geval de auto verlaten dus hebben we dit ook niet angedurfd want we wouden nog graag over dit avontuur vertellen!

En zo hebben we het eerste deel van onze safari afgesloten. Dit stuk van het woud was enorm dicht bebost en we hadden veel last van vliegen die er als bijen uitzien en de auto was een waar slachtveld door onze strijd met de meest lastige beesten van heel de safari :P.

Nadien rijden we verder richting Noorden en zien we hoe het landschap zich openstrekt naar wijde grasvelden bezaaid met verschillende kudde’s van bizons, zebra’s, antilopes, giraffen, pumba’s enzoverder. Dit was echt prachtig en het voelde als een echte safari. Bij de giraffen hebben we lang stilgestaan omdat Sara haar babysitkindje Ferre een enorme fan is en dus moesten we wel goede foto’s hebben. Speciaal voor jou Ferre, en genees snel van de windpokken! Dikke kus van Sara en ze mist je superhard!

In dit prachtige stuk hebben we nog uren vertoefd genotend van de diertjes die we allemaal konden spotten en van het uitzicht. Rond 18 uur trekken we terug richting lodge, het park sluit immers om 18 uur omdat het dan donker wordt en het net iets te riskant is om alleen rond te rijden. De logde zelf was pure luxe (MET zwembad) en we waren verbaasd om zoiets te vinden in het midden van een oerwoud maar je hoort ons niet klagen natuurlijk! Een lekkere maaltijd en een warme douche (EINDELIJK na 2 maanden en hij was geweldig zalig!) later kruipen we in ons bedje wegdromend van de mooie uitzichten en dieren die we gezien hebben.

 Woensdag 9/4/14

De beste nachtrust gehad sinds we hier zijn, we zouden het bed wel willen meenemen naar Butare :P. We maken ons klaar om te ontbijten en zien hoe de bavianen ons een bezoekje komen brengen aan het hotel. Grappig hoe dier en mens toch zo dicht bij elkaar kan leven zonder elkaar te storen! Het ontbijt was heel uitgebreid en superlekker en dus voldaan vertrekken we opnieuw richting park waar we nu de andere route nemen en halverwege terug the lake road nemen in de hoop om de olifanten te kunnen spotten. Als we aankomen aan de auto (je moet weten dat de ruit kapot was en dus niet meer omhoog kon) merken we dat ook onze auto deze nacht bezoek heeft gehad van de aapjes want onze bananenschillen zijn verdwenen :P. Ook vandaag genieten we enorm van het uitzicht en net iets minder van de vervelende vliegen :D. De olifanten hebben we helaas niet gezien, zo een grote dieren maar zo onmogelijk om te vinden maar dat wil dus zeggen dat we nog eens moeten terugkeren naar Akagera om olifanten te spotten en misschien ook de leeuwen die in augustus zouden toekomen en opnieuw zouden worden geïntegreerd in het park.

 Na weer een zalig ritje door de natuur keren we moe en voldaan en met prachtige taferelen in ons geheugen gegrift terug richting Kigali. Rond 20u30 zijn we weer home sweet home in het rustige Butare en bij onze kleine boelies die blij waren om ons te zien. Het onvergetelijke avontuur ligt alweer achter ons en we zijn al weer vollenbak bezig met stage lopen dus mevrouwtjes kom maar richting Kabutare want daar staan drie geweldige vroedvrouwen op jullie te wachten!

SPECIAAL VOOR FERRE!

Dikke kus, Sara en Femke xxx